Vanaf het begin van zijn bestaan is het Missiehuis in Panningen een centrum geweest van waaruit talrijke missionarissen uittrokken naar alle werelddelen. De Nederlandse Lazaristen erfden van hun Franse stichters een sterke missionaire geest die precies paste in de brede en diepe missiegeest die er in ons land heerste in de tweede helft van de 19e eeuw en de daarop volgende 20e eeuw. Al vroeg trokken Nederlandse Lazaristen, veelal opgeleid in Frankrijk, naar China, het Midden-Oosten en Zuid- Amerika. Toen de groep in Nederland sterk genoeg geworden was werd de Nederlandse provincie opgericht in 1921. Aan deze provincie werden gebieden in China (1899) en in Bolivia (1918) toevertrouwd, vervolgens in Indonesië (1923) en in het noordoosten van Brazilië (1927). Daarnaast verleende de Nederlandse provincie met veel roepingen en weinig geld, assistentie aan andere provincies en landen. Vele Lazaristen waren zo werkzaam in Centraal- Amerika, in landen als Panama, Costa Rica, Nicaragua, El Salvador en Guatemala. Maar ook werkten zij in de USA, Argentinië, Peru, Equador, Colombia en Chili. De Belgische provincie werd bijgestaan in Kongo. In de vijftiger jaren van de twintigste eeuw vertrokken confraters naar Taiwan. Later gingen zij op in een nieuwe Chinese provincie. In 1956 werd de missie van Ethiopië aangenomen en in 1957 vertrok een groep Nederlandse Lazaristen naar Curaçao. In Nederland werd deelgenomen aan allerlei missionaire activiteiten. Het werk van de missietentoonstellingen, van de zelatricen, van de missieactie in Susteren. Allerlei publicaties onder meer in het tijdschrift Vincentius a Paulo en later Missiefront. Deelname aan acties voor de verschillen- de missiegebieden. Uit een veelheid aan gegevens laten wij enkele belangrijke gebieden wat meer oplichten, vooral die gebieden welke onze traditie nu zelfstandig voort dragen.